دم در محل اسکان که بودیم تو همین تاریکی قبل از اذان صبح فاطمه رو دیدم(فاطمه و زهرا و دو سه تا دیگه از بچه ها تنهایی با یکی از کاروانای تهران اومده بودن) داشتن میرفتن حرم حضرت علی برای وداع که از اون طرفم برن تو مسیر کربلا و پیاده روی رو شروع کنن و ما تازه رسیده بودیم:) کلی همدیگه رو بغل کردیم(آخه نمیدونید که ما از مهران منتظر بودیم همدیگه رو ببینیم و نمی شد) فاطمه اومد جای خودشونو بهمون نشون داد و رفت و ما هم نمازمون رو خوندیم و پس از طی خستگی های زیاد، خوابیدیم. تقریبا ساعت هشت و نیم که پاشدیم، قرار شد من یه زنگ بزنم آقای قاسمی ببینم اونا کجان و اینکه برنامه ی اون روز چی هست و اینا، بنده ی خدا آقای قاسمی هنوز نرسیده بود به محل اسکان ،یعنی اتوبوسشون همون اول شهر پیاده شون کرده بود و رفته بود اینام خودشون کلی راهو پیاده اومده بودن. بعد از اینکه رسیدن ،من و شیدا رفتیم ببینیم که چیکار کنیم و اینا، قرار شد بریم سمت مسجد کوفه و سهله. حدودا ده و نیم راه افتادیم ،ماهایی که همون روز رسیده بودیم به اضافه ی خانواده ی آقای مظاهری که 5،6 نفری بودن و آقای قاسمی و آقای عسگرنژاد. اول رفتیم مسجد سهله، نماز جماعت ظهر رو اونجا خوندیم و خیلی ناباورانه دیدیم که میتونیم ناهار رو هم از غذای نذری خود مسجد سهله بخوریم یه چلومرغ فوق العاده با ماست کاله:). بعدش رفتیم سمت مسجد کوفه ،پیاده رفتیم و توی اون مسیر کوتاه برای اولین بار موکب های عراقی رو دیدیم با سینی های خرما و ارده و نارنگی هایی که پخش میکردن. توی مسجد کوفه تا اومدیم اعمالشو انجام بدیم اذان مغرب شد و نماز رو همونجا خوندیم بعدم رفتیم سمت خونه ی حضرت علی و بعد هم زیارتگاه میثم تمار(همونجا بود که گوشی نازنینم از دستم افتاد و ال سی دیش ترک برداشت) وقتی هم اومدیم بیرون دیدیم که دارن ساندویچ نذری میدن و خوشحال شدیم که شاممون هم چه قدر به موقع و به جا جور شد:)) یه مقداری پیاده رفتیم تا بالاخره تونستیم یه ماشین گیر بیاریم و برگردیم سمت محل اسکان. 9 شب بود که رسیدیم ،فردا باید راه میفتادیم سمت کربلا و ما هنوز به زیارت حرم حضرت علی نرفته بودیم:(. با هماهنگی های من و شیدا و آمنه با آقای قاسمی:) قرار شد ساعت 2 بیدارباش باشه و بریم برای زیارت. اون شب محل اسکان خلوت خلوت بود ،همه رفته بودن ،شاید 50 نفرم نبودیم. یه جورایی شده بود اولین شب آرامش.