این روزها اوضاع حال و حوصله مان خوب نیست یعنی یه جورایی کیفش کوک نیست،گاهی اصلا نمیدونم که میخوام چیکار کنم یعنی حوصله ندارم که فکر کنم ببینم باید چیکار کنم اینقدر بی هدف و بی برنامه شدم که حتی از برنامه ی یک ساعت بعدم هم خبر ندارم ،خلاصه اینکه همه چیز آماده و مهیای یک افسردگی کامل میباشد.(یکی نیست بگه آخه تو و افسردگی؟)
از اون طرف هم زنگ میزنیم به بچه هایی که رفتی مشهد اونقدر میگن داره خوش میگذره و جات خالیه که دلت آب میشه و ترجیح میدی یا دیگه بهشون زنگ نزنی و یا اگه هم زنگ زدی در جواب چه خبر تو بگن خوب نیست،هوا بده و از این حرفا(میبینی آدمیزاد گاهی چه خبیث میشه؟)
این چند روز یه بحثی توی اتاق مطرح شده و اون اینکه چرا باید درس بخونیم؟ایا واقعا وظیفه ی ما درس خوندنه؟
خوشحال میشم جوابای شمارو هم بدونم،شاید این بی حوصلگی مال اینه که جواب این سوال واسم مشخص نیست.

هفته ی پیش یه کاری انجام دادم که بعدش پشیمون شده بودم و خب داشتم کم کم خودمو راضی میکردم که  اشکالی نداره،راستش کم کم داشتم فراموشش میکردم اما امروز یه اتفاقی افتاد که گفتم لعنت بر من به خاطر اون فرم ارزشیابی که هفته ی پیش اونقدر خوب پرش کردم.
انگار این استاد عزیز اینجا رو با سربازخونه اشتباه گرفتن،قبول دارم که بچه های کلاس ما یه کم شلوغن و قبول دارم که گاهی دراز و نشست به تعداد سه ست 40 تایی واسشون لازمه،اما امروز ...!
هر کسی منو بشناسه میدونه که آدمی نیستم که الکی از دست یه استاد ناراحت بشم و یا مثلا بگم وای چرا این استاد و چرا این درس؟اما الان به جایی رسیده که منم از دست استاد عزیزم شاکیم. میدونم که خیلی استاد خوبیه و در سطح سوپرلیگ هم مربی خوبیه اما این دلیل نمیشه که هر کاری میخواد انجام بده و هر بلایی میخواد سر ما بیاره.
امیدوارم از این استادها به تورتون نخوره.
حسرت میخورم که چرا ایون فرم ارزشیابی رو اینقدر خوب پر کردم،نحوه ی ارزشیابی استادو دادم بیست و رعایت نظم و زمان کلاس رو دادم 18،واقعا که خوب نمره دادم خوبه من قاضی نشدم،تازه اون نحوه ی برخورد با دانشجو و گشاده رویی رو این چیزا رو هم کمتر از 18 ندادم.
خودم کردم که لعنت بر خودم باد.

تصور کن:

1-تو یه آدم ورزشی هستی.
2-یه زمانی اینقدر تلویزیون میدیدی که واسه خودت یه پا ارشیو صدا و سیما بودی.
3-دو ماه از تلویزیون دور بودی.
4-الان اومدی خونه.
5-تلویزیون همش ویِژه برنامه بازی های آسیایی داره.

در نتیجه:
تا اطلاع ثانوی درس و مشق تعطیل!