فقط یه امتحان دیگه مونده تا دوره ی کارشناسی تموم بشه و این یعنی اینکه این روزها خیلی دلگیرن.دلم برای این 7 ترم خیلی تنگ میشه،خیلی زیاد.برای همه ی خاطرات خوب و بدش و برای همه ی گریه ها و خنده هاش،برای همه ی هم اتاقی هایی که داشتم و برای همه ی دوستام.من 7 ترم با این ساختمونا و محوطه و آدماش زندگی کردم و الان ترک کردنشون واقعا یه کار سخته.نمیدونم از اول مهر دوباره سرم به درس و دانشگاه گرم میشه یا باید با خاطرات این 7 ترم سر کنم.فعلا تنها کاری که از دستمون برمیاد اینه که بیشتر با هم باشیم و لحظات خوبی رو بگذرونیم.
_چقدر خوشحالم که طاهره فردا نمیخواد بره خونه.(قرار بود اولین نفری باشه که از خوابگاه میره)