وقتی آدم میخواد یه جایی رو(و البته یه افرادی رو)برای یه مدت طولانی ترک کنه، یه چیزایی هست که نمی ذاره به راحتی از اونجا جدا بشی،یه سری وابستگی ها و تعلقات خاطری که نمی تونی ازشون دل بکنی.

اما یه چیزایی این کارو راحت تر میکنه:

امید به آینده و اینکه معتقد باشی این رفتنو دل کندن توی رسیدن به مقصدت بهت کمک میکنه،

و البته یه چیز دیگم هست:

داشتن یه همراه خوب که توی همه ی لحظات بتونی بهش تکیه کنی.

یه نکته: لازم نیست همه چیزو فراموش کنی، دل کندن کافیه.

پی نوشت: امشب، شب آرزوهاست،آرزو می کنم که به آرزوهای قشنگتون برسید،

و به طور ویژه:

آسیه و مصطفای عزیز آرزو می کنم هر جا هستید،شاد باشید و سلامت و سربلند.